Tag: audio-poesía

Ciudadelas

Posted on by xoanxo

Interpretado por Silvia Torres

“Mi Libertad”
 

 Quizás confundas 
 delicadeza con fragilidad...
 Esos largos silencios conscientes
 con espacios salvajes por conquistar...
 Miradas ausentes,
 que con tanta atención observas,
 con escondites oscuros de miedos
 que no les habitan... 
 
 Quizás confundas
 el libre deambular 
 por ciudadelas extrańas...
 Con búsquedas inciertas 
 de refugios en caminos
 que se deben andar...
 
 Mi aparente fragilidad,
 mis silencios conscientes,
 mis miradas ausentes,
 mi libre deambular,
 No son tus sueńos...
 Tus deseos
 a los que me pretendes aferrar…
 No son tuyos… 
 Ni jamás lo serán..
 
 Mi aparente fragilidad,
 mis silencios conscientes,
 mis miradas ausentes,
 mi libre deambular,
 Nunca serán más
 que pequeńas muestras 
 de una libertad incondicional…
 
 Quizás confundas 
 delicadeza con fragilidad...
 Miradas ausentes,
 que con tanta atención observas,
 con escondites oscuros de miedos
 que no les habitan... 
 
 Quizás confundas
 el libre deambular 
 por ciudadelas extrańas...
 Con búsquedas inciertas 
 de refugios en caminos
 que se deben andar...

(Xoanxo 2019)

A ti…

Posted on by xoanxo

Interpretado por Ana Rama

"A ti..."

A ti, que es terra,
auga,
brétema...
Luz de pura estrela...
Fraga sen linde…
 
Que habitas fora das súas celas…
Ceibe dos seus xuízos,
coma bágoa 
na beira de cada meixela…
Coma sorriso 
da tristura esquecida nos beizos…
 
Que cando choro,
choras…
Que cando loito,
loitas…
 
Que cando sufro,
sofres…
 
A ti…
Aparente fraxilidade…
Fermosa danza no ceo…
Berce…
Fogar…
 
A ti, que es cada muller,
Sangue do meu corpo…
A ti…
Buscareiche sempre no meu espertar…

(Xoanxo, 2019)

No ar do tempo

Posted on by xoanxo

Interpretado por Anuska Vázquez

"No ar do tempo"

Coma tinta negra
 nun anaco branco 
 de saba vella…
 Eu soñei...
 

 Soñei naquel anaco branco…
 Na procura da súa peza enteira…
 

 E baixo a sombra dunha árbore senlleira…
 Ceibe do ar e os seus ventos…
 Escrava das trebas do tempo…
 Fun viaxeira de días enteiros…
 

 Paseniño fun espertando…
 E mentres as carnes daquela rapaza,
 ancorada a un camiño incerto…
 Tornábanse muller…
 Facíanse nai…
 Os soños coa terra fóronse mesturando…
 

 Hoxe xa non quedan anacos brancos
 de sabas vellas…
 Só cores en lenzos sen nome…
 Só ollos abertos…
 Sendeiros que fai tempo
 deixaron de ser forasteiros…
 

 Hoxe, lonxe daquela árbore senlleira…
 Da súa sombra esquecida…
 Ceibe do ar e os seus ventos…
 Escrava das trebas do tempo…
 Sigo a ser viaxeira de días enteiros…

(Xoanxo 2019)

La Puerta Abierta

Posted on by xoanxo

Interpretado por Montse Rodríguez.

"La Puerta Abierta"

Quisiera...Que un regazo infinito
 acogiese vuestra mirada ingenua...
 Que no hubiese preguntas huérfanas
 buscando respuesta...
 

 Que en un abrazo sincero...
 se fundiese todo el dolor que os habita...
 

 Que vuestras viejas cicatrices
 como si nunca existieran...
 Se desvaneciesen...
 en el amparo
 de mis lágrimas de impotencia...
 

 Que en mi vergüenza ajena...
 Me permitierais ser...
 Vuestro regazo infinito...
 Vuestra respuesta eterna...
 Vuestro abrazo sincero...
 Vuestras lágrimas de impotencia...
 Quisiera...
 Que me permitierais ser...
 Vuestra puerta abierta...

(Xoanxo 2019)