¿Quen me ía dicir… Que naquel calar… Naquel silencio que aos meus beizos tanto lles custou albergar, acochábanse estas palabras, hoxe dunha voz emprestada?
¿Quen me ía dicir… Que agora… Agora que non afoguei, as ía poder soltar na memoria dos que endexamais esquecen, darlle a liberdade que ti, ruín xuíz, lles quixeches roubar…?
E mentres a vida semella igual… Agora… Agora que non afoguei… E moitos, coma ti, miserábeis, facedes vida normal… Eu quero berrar versos de paz… Versos que asubíen nos ventos do inverno… Que voen por sempre no tempo infindo…
¿E quen me ía dicir… Que agora… Agora que non afoguei… Nestas novas páxinas que na súa benvida as puntas dos meus dedos acariñan a bicos, ía eu atopar esta paz que sinto que non lograstes aforcar…?
E mentres xa nada é igual… ¿Quen me ía dicir… Que naquel calar, naquel silencio que aos meus beizos tanto lles custou albergar, acochábanse estas palabras, hoxe dunha voz emprestada?
Solpor de outono… Versos que agora esvaran entre beizos espidos de muller…
Ceibe da súa mudez… Os seus berros furan o ar coma balas zoando nun silencio no que tantas só puideron calar…
Ollos, agora orfos, coa mirada perdida procuran, sen atopar, un porqué aquela man de pai… A mesma que nun tempo tanto lle acariñou… Aquela mesma man… Agora asasina… Arrebatoulle a súa nai…
Ceibe da súa mudez… Os seus berros furan o ar coma balas zoando nun silencio no que tantas só puideron calar…
Coas bágoas salgadas nubrándolle os sentidos… Sinte as rúas molladas bruar…
Nin unha máis!!! Nin unha máis!!! Dicían…
Mentres nun solpor de outono… Un poeta escrebe versos que agora esvaran entre beizos espidos de muller…
Mírame ben aos ollos… Pérdete nos seus adentros… Mírame…
Mírame ata que deixes de verme muller… Ata que nos atopes espidos nesta loita do principio dos tempos… Neste xugo que semella eterno… Mírame…
Mírame ata que sen vergoña descubras o noso pasado… O noso futuro… A nosa morriña dun fogar esquecido… Fogar…Do que nunca fuximos… Ata que lembres a derradeira bágoa que xuntos fixemos brotar… Naquel peito namorado… Naquel fogar esquecido… Fogar…Do que nunca fuximos… Mírame…