Tag: poesía en galego

Solpor de outono

Posted on by xoanxo

Interpretado por Maite Taboada.

Solpor de outono…
Versos que agora esvaran  
entre beizos espidos de muller… 

Ceibe da súa mudez…
Os seus berros furan o ar 
coma balas zoando nun silencio
no que tantas só puideron calar…
 
Ollos, agora orfos,
coa mirada perdida
procuran, sen atopar, 
un porqué aquela man de pai…
A mesma que nun tempo
tanto lle acariñou…
Aquela mesma man…
Agora asasina…
Arrebatoulle a súa nai… 

Ceibe da súa mudez…
Os seus berros furan o ar 
coma balas zoando nun silencio
no que tantas só puideron calar… 

Coas bágoas salgadas
nubrándolle os sentidos…
Sinte as rúas molladas bruar…  

Nin unha máis!!!
Nin unha máis!!!
Dicían…
 
Mentres nun solpor de outono…
Un poeta escrebe versos 
que agora esvaran  
entre beizos espidos de muller…

(Xoanxo, 2019)

Camiños

Posted on by xoanxo 
“Camiños”
 
 Foi pegada a pegada…
 
 Camiños
 aboiando no ar…
 Coma orballo…
 Pouquiño a pouco
 foron mollando
 espazos desertos…
 Baleiros…
 Sementando lembranzas
 dunha existencia esquecida…
 
 Loita a loita…
 Foron quen
 de brincar a voar…
 Foron quen 
 de facerse escoitar…
 
 Camiños 
 aboiando no ar…
 Coma orballo…
 Mollando
 espazos desertos,
 baleiros…
 Sementando…
 
 Camiños
 Coma orballo…
 Mollando... 
 Sementando…
 
 Sementando…
 
 Camiños…
 
 Foron quen
 de brincar a voar…

(Xoanxo, 2019)

A ti…

Posted on by xoanxo

Interpretado por Ana Rama

"A ti..."

A ti, que es terra,
auga,
brétema...
Luz de pura estrela...
Fraga sen linde…
 
Que habitas fora das súas celas…
Ceibe dos seus xuízos,
coma bágoa 
na beira de cada meixela…
Coma sorriso 
da tristura esquecida nos beizos…
 
Que cando choro,
choras…
Que cando loito,
loitas…
 
Que cando sufro,
sofres…
 
A ti…
Aparente fraxilidade…
Fermosa danza no ceo…
Berce…
Fogar…
 
A ti, que es cada muller,
Sangue do meu corpo…
A ti…
Buscareiche sempre no meu espertar…

(Xoanxo, 2019)

Mírame

Posted on by xoanxo

Interpretado por Carmela Corbelle.

"Mírame" 

Mírame ben aos ollos…
 Pérdete nos seus adentros…
 Mírame…

 Mírame
 ata que deixes de verme muller…
 Ata que nos atopes espidos
 nesta loita do principio dos tempos…
 Neste xugo que semella eterno…
 Mírame…

 Mírame
 ata que sen vergoña 
 descubras o noso pasado…
 O noso futuro…
 A nosa morriña dun fogar esquecido…
 Fogar…Do que nunca fuximos…
 Ata que lembres a derradeira bágoa
 que xuntos fixemos brotar…
 Naquel peito namorado…
 Naquel fogar esquecido…
 Fogar…Do que nunca fuximos…
 Mírame…

 Mírame ben aos ollos…

 Mírame
 ata que deixes de verme muller…

 (Xoanxo, 2019)