Agora que non afoguei

Interpretado por Begoña Fernández

¿Quen me ía dicir…
Que naquel calar…
Naquel silencio 
que aos meus beizos
tanto lles custou albergar,
acochábanse estas palabras, 
hoxe dunha voz emprestada?
 
¿Quen me ía dicir…
Que agora…
Agora que non afoguei,
as ía poder soltar na memoria 
dos que endexamais esquecen,
darlle a liberdade 
que ti, ruín xuíz,
lles quixeches roubar…?
 
E mentres a vida semella igual…
Agora…
Agora que non afoguei…
E moitos, coma ti, miserábeis, 
facedes vida normal…
Eu quero berrar versos de paz…
Versos que asubíen nos ventos do inverno…
Que voen por sempre no tempo infindo…
 
¿E quen me ía dicir…
Que agora…
Agora que non afoguei…
Nestas novas páxinas
que na súa benvida
as puntas dos meus dedos 
acariñan a bicos,
ía eu atopar esta paz que sinto
que non lograstes aforcar…?
 
E mentres xa nada é igual…
¿Quen me ía dicir…
Que naquel calar,
naquel silencio 
que aos meus beizos
tanto lles custou albergar,
acochábanse estas palabras,
hoxe dunha voz emprestada?
 
(Xoanxo, 2019)